اواز ماه

ادبی

اواز ماه

ادبی

دلنوشت های صورتی ۱۱

 دست می نویسد

 دل می نگرد مویه کنان

 و ذهن می رقصد

 میان بی سامانی این بازار شام

 پیک بی خبری مشت می کوبد

 انچنان که فرو پاشد پرده های طبل بی عاری

...............................

............

 من کجای این پرده خوانی می نشیم؟!!!!

 لحظه ی بیداری سیاوش و همبستری شعله ها

 یا خواب تلخ سهراب میانه ی تنومند پدر

 چه ساز ناکوکی دارد امشب این پرده!!!!

 چه مدرن می نوازد تنبوره های داغ بی نت

 همخوانی من و گام های دور بی تکرار

 جاده ها چه می کشند زیر بار این همه قدم؟!!!

 نمی فهمم منی که می شکنم...می سرایم

 از سنگینی همین یک قدم جا مانده بر خاطرم