زیبایی حس رحمت.....
کلام عرضه شد تا زاییده شود و افکار لبریز از پرواز همچو مادرکان مطهر زاینده...........
اما انچه بود ذهن های به حرام ابستن کلام بود و شکفه بود
غرور عاصی بود و عناصر کور در هم
حتی ماه پر ادعای پر گو
و خداوندی که همه را سهمی داد از رحمتش
وخداوندی که یتیمان پر گویه های خلایق را به ابی مهرش بخشید
و خداوندی که همه را سهمی داد تا ادعای یکدانه اش را بروبد
و چه با شکوه است بندگی چنین خداوندی