در فراسوی مرگ و حیات بودن
کفش های غیرتم را در میاورم و در سنگلاخ کوچه های انتظار....انقدر قدم میزنم....
تا شاید تاول های قلبم را باور کنی
..........
........................
(یادگار بچگی)